Ο χρησμός της κουκουβάγιας – Άστε ντούε

 

Μια ιστορία αγάπης, έρωτα, µυστηρίου κι ενός συγκλονιστικού µυστικού που έχει αποσιωπήσει ο χρόνος. Ο χρόνος, όµως, αποκαλύπτει τα πάντα και τα φέρνει στο φως και τότε όλα µπορεί να ανατραπούν.  

 

Χασιά, 14 Σεπτέµβρη 1944: Ενώ η καταστροφική λαίλαπα των Γερµανών µαίνεται στο αρβανιτοχώρι, η δεκαεξάχρονη Μαρία, αρχοντοπούλα του τόπου και µοναχοκόρη του Αποστόλη Κόλλια, εξαφανίζεται µυστηριωδώς. 

Πειραιάς, 18 Σεπτέµβρη 1966: Ο Αλέξανδρος Αρζινός, κυνηγηµένος για τις άνοµες πράξεις του, µπαρκάρει για έναν προορισµό από τον οποίο δεν πρέπει να επιστρέψει ποτέ. 

Μονή Κλειστών, 3 Γενάρη 1974: Τα φαντάσµατα ξυπνούν. Τριάντα χρόνια αργότερα, ο Αποστόλης Κόλλιας  αναζητά τα ίχνη της εξαφανισµένης του κόρης.

 

Μια περιπέτεια για το κυνήγι του έρωτα, του πλούτου, της επιτυχίας και των ανεκπλήρωτων ονείρων. Άνθρωποι κυριευµένοι από το αρβανίτικο πείσµα και τον άγραφο νόµο της τιµής ακολουθούν πορείες αντίθετες. Ανάµεσά τους αιωρείται ένα συγκλονιστικό µυστικό που όταν αποκαλυφθεί η αγάπη µετατρέπεται σε µίσος, ο έρωτας σε πόνο κι η εκδίκηση σε ενοχή. 

 

Ως πού µπορεί να φτάσει κανείς για να εκπληρώσει τα όνειρά του; Η αγάπη µπορεί να γεννήσει τη συγχώρεση; Ο έρωτας έχει τη δύναµη να αλλάξει τον προορισµό;

 

Κλείστηκε στον εαυτό του ψηλαφώντας συνεχώς τα µέσα του, σκορπίζοντας τα ενδότερα στους πέντε ωκεανούς και στους τέσσερις ανέµους. Ορισµένες νύχτες νόµιζε πως άγγιζε τα όρια της παραφροσύνης, γιατί, ενώ γνώριζε πως στις θάλασσες δεν πετάνε κουκουβάγιες, εκείνος έβλεπε ανεξήγητα µια κουκουβάγια να αράζει έξω από το φινιστρίνι της καµπίνας του και να κρώζει ασταµάτητα µε τη συριστική φωνή της και τότε αναθυµόταν τους θρύλους που είχε ακούσει γι’ αυτούς τους ορµηνευτές της νύχτας και τον έπιανε τρέµουλο, γιατί πίστευε πως ερχόταν για να προµηνύσει στ’ αφτιά του κάποιον παράξενο χρησµό που δεν µπορούσε να ερµηνεύσει.