Σφαίρες επιρροής – H Οδός της Εθνικής Ανεξαρτησίας

Περιγραφή

Από συστάσεως του νεωτέρου Ελληνικού κράτους, το 1830, ο Ελληνισμός υπέκειτο στις «σφαίρες επιρροής» των μεγάλων Ευρωπαϊκών δυνάμεων. Αρχικά της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσσίας, στις οποίες προσετέθη εν συνεχεία και η Γερμανία, με καταστρεπτικά αποτελέσματα για τον Ελληνισμό της Ιωνίας. Την έννοια της «σφαίρας επιρροής» επανέφερε στο προσκήνιο ο Βρεταννός πρωθυπουργός Γουΐστον Τσώρτσιλ, όταν συνεφώνησε με τον Ιωσήφ Στάλιν, στην Μόσχα, τον Σεπτέμβριο 1944, να έχει η Βρεταννία «το πάνω χέρι» στα μεταπολεμικά πράγματα της Ελλάδος. 

Η συμφωνία ετηρήθη μέχρις του κομμουνιστικού Κινήματος της 3ης Δεκεμβρίου 1944, αλλά κατελύθη κατά τον ανταρτοπόλεμο 1946-49 στα Ελληνικά βουνά, οπότε οι Βαλκανικές χώρες και η Ανατολική Γερμανία ενίσχυαν τους κομμουνιστές, υπό Σοβιετική καθοδήγηση. Οι Αμερικανοί που διεδέχθησαν την Βρεταννική στρατιωτική αποστολή το 1947, αν και ήσαν αρχικά κατά της αποικιοκρατίας, αναγκάσθηκαν από την οξύτητα του Ψυχρού Πολέμου να παρέμβουν στον Ελληνικό ανταρτοπόλεμο μέχρις πλήρους εξαρτήσεως της κυβερνήσεως των Αθηνών από την Αμερικανική βοήθεια. 

Μετά την Ελληνική δικτατορία του ’67, το Αμερικανικό ενδιαφέρον για την χώρα άρχισε μειούμενο και το διεδέχθη το 1981 η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η οποία, μετεξελιχθείσα υπό της Γερμανίας εις «νομισματική ένωση του ευρώ», περιέλαβε στους κόλπους της και την Ελλάδα, με τα γνωστά και πάλι δυσάρεστα αποτελέσματα.

H ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ 

Η επί δεκαετία οικονομική κάμψη της Ελλάδος, με απώλεια 50% του εθνικού προϊόντος (πραγματικού και δυνητικού), προκάλεσε οξεία δημογραφική κρίση, η οποία, συνδυαζομένη με την μαζική εισροή μουσουλμάνων 
και Αφρικανών λαθρομεταναστών από την Τουρκία, καθιστά την ζωή των Ελλήνων επισφαλή στα νησιά και τις πόλεις και αλλοιώνει την χριστιανική πλειοψηφία της χώρας.

Μόνη ελπίς αντιστάσεως στην εξόντωση του Ελληνισμού είναι η αναμόρφωση της Παιδείας προς την κατεύθυνση της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και η ανάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας, με ισοτίμους, 
πλην ίσως ανίσους, συμμάχους αλλά κοινών συμφερόντων στην ΝΑ Μεσόγειο.