Αποκάλυψις Ιωάννου (Παλαιοβιβλιοπωλείο)

Περιγραφή

Ύψιστον προφητικόν βιβλίον της Κ. Διαθήκης, εις το οποίον το Πνεύμα αποκαλύπτει τας θείας βουλάς και τα μέλλοντα δια την Εκκλησίαν του Χριστού, τους αγώνας της, τον θρίαμβόν της και την δόξαν της λογοτεχνικόν αριστούργημα με την αρμονίαν του λόγου, την εκφραστικότητα των εικόνων, την ζωηρότητα των χρωμάτων, τας συγκλονιστικάς αντιθέσεις, το αίσθημα της αγωνίας και χαράς, που προκαλεί, ποίημα κατά μεταφοράν και κατά κυριολεξίαν, κατέλαβεν εξέχουσαν θέσιν εις την Εκκλησίαν από των πρώτων χριστιανικών χρόνων η Αποκάλυψις του Ιωάννου.
Εγράφη από τον ευαγγελιστήν Ιωάννην, όταν αυτός κατά το 95 μ,Χ. είχεν εξορισθή από τον Δομετιανόν εις την νήσον Πάτμον, όπου και έλαβε τας αποκαλύψεις. Ο ευαγ. Ιωάννης βλέπει, παρακολουθεί με εντεταμένην την προσοχήν τα δραματικά και παραστατικά γεγονότα, αισθάνεται τον βαθύν συμβολισμόν των από των χρωμάτων και των αριθμών μέχρι του εσφαλμένου Αρνίου και της νέας Ιερουσαλήμ, η οποία ένδοξος κατέρχεται από τον ουρανόν “ως νύμφη ητοιμασμένη και κεκοσμημένη τω ανδρί αυτής”. Και ζωηρά, όπως τα είδε και τα ήκουσε, τα εκθέτει, δια να οδηγήση εις μετάνοιαν, να στηρίξη εις την πίστιν και την αρετήν, να κινήση τους πιστούς εις άγρυπνον προσοχήν ζωής και εις νοσταλγικήν προσμονήν του οριστικού θριάμβου της Εκκλησίας, της ημέρας της κρίσεως εκ μέρους του εσφαγμένου Αρνίου, του Χριστού, και της δικαίας ανταποδόσεως εις μεν τους πιστούς της αιωνίου ζωής, εις δε τον διάβολον και τους οπαδούς του της ατελείωτου κολάσεως.
Εις τα τρία πρώτα κεφάλαια γράφει ο ευαγγελιστής προς τους επτά επισκόπους των επτά Εκκλησιών της Μ. Ασίας, όσα ο Χριστός του απεκάλυψε δι’ αυτούς, επαίνους δια την αρετήν μερικών, ελέγχους δια την χαλαρότητα άλλων, συμβουλάς και εντολάς προς όλους. Εις τα δεκαπέντε εν συνεχεία κεφάλαια μετά την λαμπράν περιγραφήν της μεγαλοπρεπούς εμφανίσεως του ενδόξου Θεού (κεφ. δ’ και ε’) αποκαλύπτει συνταρακτικά μελλοντικά γεγονότα και τας παιδαγωγικός τιμωρίας, που θα αποστείλη ο Θεός εις τους ανθρώπους της γης. Αι επτά σφραγίδες, πλην της πρώτης που αναφέρεται εις την διάδοσιν του Ευαγγελίου, προαναγγέλλουν πολέμους, λιμούς, επιδημίας, διωγμούς κατά των πιστών, θεομηνίας και καταστροφάς εις την ξηράν και την θάλασσαν, αναστατώσεις των ουρανίων σωμάτων, αμαύρωσιν του ηλίου και της σελήνης, κοινωνικάς ανατροπάς, επιδρομάς βαρβάρων, απελπισίαν των ανθρώπων μέχρι θανάτου. Εν τω μεταξύ θα γίνωνται και ομαδικοί επιστροφαί των ανθρώπων προς τον Χριστόν.
Τα δραματικά γεγονότα αποκορυφούνται με την λυσσαλέαν πολεμικήν, την οποίαν ο μαινόμενος δράκων, ο διάβολος, συμπαραστατούμενος υπό δύο φοβερών θηρίων, του Αντίχριστου και του ψευδοπροφήτου, ως επιτελών του, θα αναλάβη εναντίον του Χριστού και της Εκκλησίας του. Εν τω μεταξύ νέαι τιμωρίαι θα εξαπολυθούν κατά των αμετανόητων ατόμων και περιοχών, πλήθη δε πιστών θα προστίθενται εις την Εκκλησίαν και θα νικούν τον δράκοντα, μέχρις ότου αυτός και η παράταξίς του συντρίβουν οριστικώς υπό του Χριστού. Έπειτα θα επακολούθηση η ανάστασις των νεκρών, η κρίσις, η αιωνία καταδίκη των αμετανοήτων, ο αιώνιος θρίαμβος και η άρρητος δόξα και μακαριότης των πιστών εις την βασιλείαν των ουρανών.
Διδακτικώτατον το θεόπνευστον τούτο βιβλίον εις δογματικάς, ηθικάς και προφητικάς αληθείας πρέπει να το μελετούν οι πιστοί, δια να στηρίζωνται εις την πίστιν, να παρηγορούνται εις τας θλίψεις, να ενισχύωνται εις τους αγώνας των, να ζουν με το όραμα του θριάμβου της βασιλείας του Θεού. Δι’ αυτό και ο Χριστός είπεν εις τον Ιωάννην “μη σφραγίσης τους λόγους της προφητείας του βιβλίου τούτου” (κβ’ 10), μη τους κλείσης και τους αποκρύψης κατάστησέ τους γνωστούς εις όλους, γράψε τους, δια να τους μελετούν όλοι προς οικοδομήν των. Ορθώς δε ο Ανδρέας, ο αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας, παρατηρεί “Αξία η βίβλος της παρά των πιστών αναγνώσεως”. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)