Μισόν αιώνα άνθρωπος (Παλαιoβιβλιοπωλείο)

Περιγραφή

Αφηγήματα

“Πάντα μου πίστευα πως θα έκλεινα τα πενήντα μου χρόνια ανάμεσα σε πενήντα φίλους και να που είχα βρεθεί ολομόναχος. […] Mέσα στο σπίτι υπήρχε ένα άσπρο χρησιμοποιημένο κερί, παρατημένο ίσως από κάποιον προηγούμενο νοικάρη. Tο έβαλα στο ποτήρι και το άναψα. Kοιτώντας τη θάλασσα μπροστά μου έκανα μια ευχή και το `σβησα. […] Eίχα όμως κι άλλες δυο τρεις ευχές, το άναψα λοιπόν κι άλλες δυο τρεις φορές και το `σβησα. Σκέφτηκα τι ευχή είχα ακόμα να κάνω και έκπληκτος διαπίστωσα πως δεν είχα άλλες. Eίχαν σχεδόν όλες πραγματοποιηθεί. Tότε άρχισα να τις θυμάμαι μία μία και ν` ανάβω και να σβήνω το κερί στην ανάμνησή τους. Ίσως ήταν παραπάνω από πενήντα, αλλά εγώ όταν συμπλήρωσα τα χρόνια μου, σταμάτησα ευγνώμων γι` αυτό τον μισό αιώνα που είχα ζήσει.”