Ένας Ηλιόπουλος ονόματι Ντίνος (Παλαιοβιβλιοπωλείο)

Περιγραφή

Να είσαι κάτι το `49 (όπου αναδείχτηκα) και να εξακολουθείς να είσαι κάτι το `99, είναι επίσης κάτι! Μου το δείχνει η τρυφερότητα του κόσμου, των συναδέλφων μου, της κριτικής. . . Μου το δείχνουν οι δυο-τρεις γενιές που μεγάλωσα, που καταφθάνουν πάνω μου συγκινημένοι να τους μείνω κι άλλο παρών. Οι στενοί μου άγνωστοι του δρόμου, ο φοιτητής, το κοριτσόπουλο, ο φορτηγατζής, ο μηχανόβιος που ανάμεσα στο «γέρασε» που τους ξεφεύγει και το «δεν το έκανα επίτηδες» που τους απαντάω, με φέρνουν στην ηλικία τους, και με προσφωνούν «Ντίνο, Ντινάκο, Ντινάρα». Αν υπάρχει σ` αυτό τον κόσμο μια μουσική πιο γλυκιά, δεν την έχω ακούσει!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]