Τα διδακτικώτερα πορίσματα της ιστορίας του ελληνικού έθνους (Παλαιοβιβλιοπωλείο)

Περιγραφή

Τα διδακτικώτερα πορίσματα της ιστορίας του ελληνικού έθνους είναι ουδέν άλλο η εκλογή και σύνοψις, έστιν ότε δε και επανόρθωσις των γεγονότων, όσα αφηγήθην εκτενέστερον εν τη πεντατόμω ιστορία μου. Η μόνη αξίωσις του έργου τούτου είναι να δικαιώση το λόγιον του Μακώλαιϋ, ότι το εκλέγειν και συνοψίζειν τα γεγονότα είναι τέχνη, δεομένη πολλής μελέτης. Απέφυγον δε τους νεωτερισμούς και τας ιδιορρύθμους δοξασίας, διότι, ως υπέδειξα εν τω περί της μεσαιωνικής ημών ιστορίας προλόγω του παρόντος έργου, ταύτα πάντα είναι ενίοτε σφόδρα επισφαλή. Εις τους κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους προπάτορας ημών, είπον, αποδίδεται συχνάκις το όνομα των Βυζαντινών, αυτοί όμως ούτοι ουδέποτε ωνόμασαν εαυτούς Βυζαντινούς. Αληθεύει τωόντι, ότι εν τη 5η εκατονταετηρίδα κατά Γουΐδον και Φώτιον, ο μεν Πρίσκος έγραψεν Ιστορίαν Βυζαντινήν, ο δε Μάλχος Βυζαντιακά αλλ’ εκ των τοιούτων επιγραφών των προκειμένων ιστοριών συνάγεται, ότι εν αυτοίς εγένετο λόγος περί της πόλεως του Βυζαντίου μάλλον ή περί του όλου βυζαντινού κράτους. Οπωσδήποτε βέβαιον είναι, ότι Βυζαντινούς εκάλεσαν ημάς πρώτοι και μόνοι οι Δυτικοί. Πρέπει άραγε να παραδεχθώμεν και ημείς την προσηγορίαν ταύτην;
Εν πρώτοις παρά τοις Δυτικοίς συνδέεται αύτη συνήθως μετά περιφρονητικών και χλευαστικών εκδοχών, δι’ ων δεν ηξεύρομεν διατί τινες των ημετέρων προθυμούνται ν’ αμφιεσθώσιν, ερίζοντες μάλιστα προς αλλήλους, περί του πώς πρέπει να τονίζηται και να ορθογραφήται η λέξις. Εάν η έρις αύτη εξακολουθήση, φοβούμεθα μήπως πονηρός τις Εσπέριος βεβαιώση, ότι και εν ταις σημεριναίς Αθήναις υπάρχουσι Βυζαντινοί, ή Βυζαντινοί, ή Βυζαντηνοί, όπως θέλετε. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)